مثل ما بسیارند
چون کمی کم دارند
کمی از بود و نبود
کمی از راحت و سود
کمی از هر چه که می اندیشی
نسبت و تشویشی
چون همه اهلِ جهان
غصه ی قامت گل را نخورند
شب و اندیشه بهاست
قصه را می شمرند
ولی در کسوتِ دوست
خنجری قامت گل را دیده
دلِ رنجش دیده
ساقه را ببریده
پی فردای شماست
بَه چه ساده مردند
مردمانِ ساده اندیشِ خموش
بختِ گل با ما نیست
خنجرش قامتِ دنیا دارد
ماندن و معجزه دیدن
عزمِ رویا خواهد
خیز تا ثانیه ها تنگ کنیم
ساعتِ کهنه ی دل زنگ کنیم
سر شب یا دمِ صبح
خیز گورش بکنیم
تا ابد زنگ زند
پوستِ تنش
خنجر بی فردا
رو به دورش فکنیم
من و تو کم بودیم
من و تو شاید
مرده و درهم بودیم
شکل فردا خواهی
یک قدم مانده به صبح
او کنون رهسپر رنج و بلاست
یکه ظالم دگر اندیشه ی ماست
او خدا نیست بدان
او همان معصیتِ دیروز است
آن زمستان بوران
مگذار قافله ی دل برود
روشن از ایـران شو
ما که بسیار شدیم این سر صبح
رختِ هجرت از سیاهی
تن کن
خاک این آهن کن
که چه ساده مردند
مردمان ساده اندیش خموش
تو بدان جمله به هوش
مثل ما بسیارند
مثل ما بسیارند .
چون کمی کم دارند
کمی از بود و نبود
کمی از راحت و سود
کمی از هر چه که می اندیشی
نسبت و تشویشی
چون همه اهلِ جهان
غصه ی قامت گل را نخورند
شب و اندیشه بهاست
قصه را می شمرند
ولی در کسوتِ دوست
خنجری قامت گل را دیده
دلِ رنجش دیده
ساقه را ببریده
پی فردای شماست
بَه چه ساده مردند
مردمانِ ساده اندیشِ خموش
بختِ گل با ما نیست
خنجرش قامتِ دنیا دارد
ماندن و معجزه دیدن
عزمِ رویا خواهد
خیز تا ثانیه ها تنگ کنیم
ساعتِ کهنه ی دل زنگ کنیم
سر شب یا دمِ صبح
خیز گورش بکنیم
تا ابد زنگ زند
پوستِ تنش
خنجر بی فردا
رو به دورش فکنیم
من و تو کم بودیم
من و تو شاید
مرده و درهم بودیم
شکل فردا خواهی
یک قدم مانده به صبح
او کنون رهسپر رنج و بلاست
یکه ظالم دگر اندیشه ی ماست
او خدا نیست بدان
او همان معصیتِ دیروز است
آن زمستان بوران
مگذار قافله ی دل برود
روشن از ایـران شو
ما که بسیار شدیم این سر صبح
رختِ هجرت از سیاهی
تن کن
خاک این آهن کن
که چه ساده مردند
مردمان ساده اندیش خموش
تو بدان جمله به هوش
مثل ما بسیارند
مثل ما بسیارند .
